Rijk bos

Halverwege Kopenhagen en de kust van Duitsland steekt het eiland Møn ver de Oostzee in. Vanuit hoofdplaats Stege heb je keus te over aan weggetjes die naar het oosten lopen. Wie op de fiets oostwaarts trekt, merkt al gauw dat het meer heuvel-op dan heuvel-af gaat. In de bossen die tegen de zee aan liggen, stijgt het pad echt serieus. Toch is het goed je hier niet alleen op het trappen te concentreren. Dit oude beukenbos vol scheefgegroeide stammen is een van de rijkste bossen van het land. Floraliefhebbers smullen van de zeldzame orchideen die hier groeien. In het voorjaar verbergen anemonen de bosbodem onder uitgestrekte blauwbloeiende tapijten.

Evenwichtskunstenaars

Abrupt komt het bospad abrupt tot een einde. Ver onder je voeten golft de zee, die vandaag aarzelt tussen lichtblauw, turquoise en groen. Recht onder je voeten een diepe witte rotswand. Je staat hier op de rand van de kalkrotsen van Møns Klint. Een houten trap van 479 treden leidt de diepte in. Het eerste stuk loop je nog door het groen. Sommige bomen zijn ware evenwichtskunstenaars, ze zien kans bijna horizontaal uit de rotswand te groeien.

Ooit een diepe zee

Eenmaal op het strand, met de rug naar de branding, is de 128 meter hoge wand van kalksteen ruig, imposant én oogverblindend wit. In die witte wand verbergt zich ook nog eens zeventig miljoen jaar geschiedenis. Zeventig miljoen jaar geleden bestond Denemarken, net als een groot deel van Europa, uit een diepe zee. In de ondiepere delen werden kalk en zand afgezet. Dieren die in het toen warme klimaat leefden, zijn nu als fossielen in de kalklagen terug te vinden. Het GeoCenter van Møns Klint vertelt het hele verhaal over het ontstaan van Møns kliffen.

Altijd in het wit

Als de zee na een storm weer een stukje van de krijtrotsen heeft afgeknabbeld, maak je goede kans fossielen op het strand te vinden. Maar ook zonder verse fossielen is een wandeling over de ronde kiezels van het strand een aanrader. Aan de ene kant de zee die een enorm palet aan kleuren tot zijn beschikking heeft, aan de andere kant die hoge, rechte wand, altijd en eeuwig in het wit. Bij Møns Klint overstijgt Denemarken zichzelf.

Niet ruig, maar romantisch

Meteen ten noorden van de zes kilometer lange Møns Klint vind je het tegenovergestelde van ruige rotsen: landgoed Liselund is lieflijke romantiek tussen de bomen. Het landgoed bestaat, zoals een landgoed betaamt, uit beekjes en vijvers, rododendrons en waterlelies. Er is een Chinees theehuisje en er zijn slingerpaadjes die naar een geel kasteeltje leiden. Rond 1790 legde Antoine de la Calmette, prefect van het eiland Møn, het landgoed aan uit liefde voor zijn vrouw Lise. In 1905 verdween vier hectare van zijn grond, tegelijk met een deel van de krijtrotsen, in zee. Het kasteeltje zelf werd vaak met afbraak bedreigd maar wist te overleven. Het herbergt nu een kasteelhotel met 17 unieke kamers.

De Møns kliffen in het echt zien? Bekijk hier onze reizen!