In de laadschep

Sark is maar op een manier te bereiken: met de ferry vanaf Guernsey. Als de boot in het kleine rotshaventje heeft aangelegd, kunnen de passagiers overstappen op een lange smalle wagen. Een tractor trekt de bus zoals de eilanders hem noemen, de steile heuvel naar het dorp op. Ik heb net iets te lang getreuzeld en zie de achterkant van de bus net in het bos verdwijnen. Maar ik word gered! Spring maar achterop, gebaart een tractorbestuurder die zonder lading omhoog gaat. Zo werd ik nog niet eerder vervoerd, staande in een soort laadschep rijd ik naar de rand van het dorp.

La Coupe

Op Sark is alles anders. Geasfalteerde wegen zijn er niet, autos zijn verboden, alle vervoer gaat per fiets of tractor. Voor een plezierritje kun je mee met een ouderwets koetsje dat door een paard wordt voortgetrokken. Het allermooiste tochtje gaat over La Coupe naar schiereiland Little Sark. Eerst gaat het over het halfverhard zandpad (de hoofdweg!) steil naar beneden, dan over een smalle landtong zestig meter boven de zee, daarna weer steil omhoog Little Sark op.

Sark is maar 2,5 bij 5 kilometer klein, maar ook na drie bezoeken ben ik er nog niet uitgekeken. Elke keer ontdek ik nieuwe klifpaadjes die naar verscholen baaien leiden of weer een mooi zandpad langs weilanden waar rode Guernsey-koeien grazen. En het verveelt me nooit om met een van de 600 inwoners te praten over hun bizarre middeleeuwse gebruiken en tradities.Want vooruitgang om de vooruitgang, daar houden de 600 inwoners van Sark niet zo van. Natuurlijk hebben ze internet en mobiele telefoons, maar wat op het eiland vooralaanwezig is, zijn handenvol middeleeuwse tradities en bijzondere wetten. Zo is, om de drukte in hoofdstraat The Avenue in goede banen te leiden, in de wet vastgelegd dat tractors in de zomermaanden uitsluitend westwaarts en paardenkoetsjes alleen in oostelijke richting mogen rijden.

Rode koeien

Als onafhankelijke staat binnen het Britse Kroonbezit kent Sark meer eigen wetten. Een groot deel stamt uit 1565 toen Helier de Carteret, Heer van Jersey, Sark koloniseerde. Hij werd de eerste Seigneur (lees: feodaal heerser). In ruil voor de eed van trouw aan de Engelse Kroon en een jaarlijkse huur van 1,79 pond kreeg hij Sark in bezit. De 22e Seigneur van Sark is, sinds 1974, Sir Michael Beaumont. Ook hij betaalt elk jaar 1,79 pond aan de Britse koningin - met inflatie was in 1565 geen rekening gehouden. Als enige op het eiland mag hij witte duiven houden en met elke eilandbruid slapen in haar huwelijksnacht. Van het tweede voorrecht heeft hij naar eigen zeggen nooit gebruik gemaakt. Dat zou maar problemen geven.In 2008 ging Sark tot verdriet van veel inwoners over in een democratie. De bevoegdheden van de Seigneur werden deels ingeperkt, maar de inwoners doen er alles aan om hun oude wetten en tradities zo veel mogelijk in ere te houden.

Schaap met teddybeer
Paardenrennen waar de Engelsen zo dol op zijn? Ook daar geven ze graag een eigen draai aan. Tijdens Sarks jaarlijkse variant op de paardenrennen van Ascot strijden niet paarden maar schapen om de eerste plaats. Op hun ruggen vastgebonden teddybeertjes doen dienst als jockeys.