Elandsafari

Kun je in de Klarläven zwemmen? willen onze jongens weten. Mama zal wel even vragen of er bordjes staan waar je veilig de rivier in kunt. Bordjes? Hikt de Zweedse man in zijn voortuin van het lachen. Bordjes? Daar doen wij niet aan, mevrouw, dit is de wil-der-nis. Vanaf Sysslebäck, niet ver van de Noorse grens gaan we de Klarläven volgen naar Karlstad, waar hij uitmondt in het Vänermeer. Dat kan wandelend, met de fiets over oude spoorlijnen, of op een vlot met de stroom mee. En wij gaan het allemaal doen!

De avond voor we aan onze tocht begonnen, hadden we al een voorproefje gekregen van de Zweedse wildernis. Gids Suzanne die de elandsafari in de schemering leidt, vertelt over wolven en bruine beren en brengt ons naar een hoog punt met een prachtig uitzicht op de rivier. De jongens klimmen op de rotsen en plukken handenvol blauwe bessen. Terug in het busje staat Suzanne opeens op de rem. Op nog geen twintig meter van het pad staat een moeder-eland met twee kalveren. Meer dan tien minuten blijven de dieren rustig staan en krijgen wij alle kans ze te bespieden. Vlak voor donker zien we ng eens zeven elanden tussen de bomen staan.

Vlotvaarders

De volgende ochtend stappen we op de fiets. De rivier ligt soms diep beneden ons en is soms helemaal uit beeld. Wel zien we de ene waterval na de andere van de hellingen stromen. De oudste springt elke keer van zijn fiets: hij wil ze allemaal fotograferen. We zwaaien naar vlotvaarders die zich met de kalme stroming van de Klarläven zuidwaarts laten zakken. Mama, gaan wij dat ook doen? roepen de jongens. Ja jongens, dat gaan wij ook nog doen. Maar eerst gaan we nog kanovaren. Als je op de rivier zit, merk je pas hoe breed hij is. We zien beverburchten, koeien, andere kano- en vlotvaarders en heel veel bomen. Ongelooflijk hoe groen het hier is! In de middag zwemmen we uitgebreid in het meer Rådasjön. De rivier stroomt veel te snel om in te zwemmen, maar gelukkig heeft Värmland meer water. 's Avonds slapen we aan de oever van weer een ander meer. Maar eerst gaan we barbecuëen in het licht van de langzaam zakkende zon. Of de jongens een stukje mee willen op de quad, vraagt de b&b-eigenaar. En ja, natúúrlijk mogen ze ook even op de rug van het paard. Ongelooflijk, wat kun je veel doen, met dagen waarop de zon pas ver na tienen onder gaat.

Slapen op een onbewoond eiland

In de bermen van het fietspad groeien volop wilde aardbeien. We blijven plukken. Nu we zuidelijker komen, zien we de rivier minder vaak, maar mooi blijft het. Het landschap glooit, we komen door kleine dorpjes, langs graanvelden en weilanden met grazende koeien. En langs een onbewoond eiland! Waar we een nacht mogen slapen! In een tipi tent! En we gaan er op een vlot naartoe! Een motorbootje duwt ons stroomopwaarts naar ons privé-eiland, waar we zielsalleen met z'n vieren worden achtergelaten. Tot donker zitten we rond een vuurtje en speuren we naar de bevers die we horen spartelen. Ze laten zich niet zien, maar met het geluid van hun klappende staarten op het water vallen we in slaap.

Rondje over het meer

De volgende ochtend laten we ons een heel stuk stroomafwaarts drijven. Wat is dit leuk! Als we hier nog eens komen, doen we de hele rivier per vlot, besluiten we. Maar nu komt eerst eindbestemming Karlstad al in zicht, de stad aan de noordoever van het Vänermeer. We besluiten onze rivierreis met een klein rondje over het meer, op de waterfiets. Nog voor we weer aan land staan, klinkt het vanaf de gele waterfiets: Mama, gaan we nog een keer naar de Klarälven?